Deel 5: Pieter’s Missie
Pieter stapte voorzichtig over de drempel van 28c. De lucht in het huis voelde anders – geladen, alsof elke ademhaling energie vasthield die hij niet kon begrijpen. Het interieur van het huis leek op een vreemde mix van een antiek laboratorium en een magisch atelier. Machines zoemden zacht, lichtgevende symbolen zweefden in de lucht, en het kistje in Luna’s handen straalde een warmte uit die bijna voelbaar was.
Elias zat aan een houten tafel vol met oude boeken en papieren, terwijl Luna naast hem stond, haar ogen strak op Pieter gericht. Hij voelde zich als een indringer in een wereld die niet voor hem bestemd was. Maar toen Elias begon te praten, besefte Pieter dat hij al die tijd een onbewuste rol in dit alles had gespeeld.
De Waarheid Achter de Poort
“Je denkt dat je een gewone postbode bent, Pieter,” begon Elias met een glimlach die een mix was van vermoeidheid en medelijden. “Maar niets is toevallig. Jij bent een sleutel in dit alles.”
Pieter fronste. “Een sleutel? Wat bedoel je? Ik ben alleen maar nieuwsgierig omdat ik die pakketjes moest bezorgen…”
“Die pakketjes waren niet zomaar bestemd voor mij,” onderbrak Elias. “Ze waren ook bedoeld voor jou om te zien. Elk pakketje dat jij hebt bezorgd, heeft jouw energie gedragen, en dat was nodig om de poort te stabiliseren.”
Luna keek op van het kistje. “De poort is niet alleen een doorgang,” zei ze zacht. “Het is een barrière. Het houdt iets buiten… en soms houdt het iets binnen.”
Elias zuchtte diep. “De balans waar ze het over hadden,” legde hij uit, “is de grens tussen werelden. Onze wereld bestaat naast talloze anderen. Sommige werelden zijn vriendelijk, anderen… zijn dat niet. De poort is een anker, een manier om de balans tussen deze werelden te bewaren. Maar dat anker is aan het breken.”
Pieter voelde een rilling over zijn rug lopen. “Dus jij… jij probeert deze balans te herstellen?”
Elias knikte. “Maar ik kan het niet alleen. De poort reageert op energie – jouw energie, Luna’s gave, en de kennis die ik heb verzameld. Samen kunnen we misschien voorkomen dat alles instort.”
Luna’s Mysterieuze Gave
Pieter keek naar Luna, die nog steeds het kistje vasthield. “Wat is jouw rol hierin?” vroeg hij.
Luna glimlachte, maar haar ogen bleven serieus. “Ik ben geboren met een connectie met de poort,” zei ze. “Ik kan de energie voelen die erdoorheen stroomt. Maar die connectie komt met een prijs: ik moet de balans bewaren, anders…”
Elias vulde aan: “Anders raakt ze opgeslokt door de poort. Haar gave is zowel een zegen als een vloek. Ze is de enige die de poort kan versterken, maar elke keer dat ze dat doet, verliest ze een stukje van zichzelf.”
Pieter staarde haar aan, woordenloos. Ze was zo jong, en toch leek ze meer te dragen dan iemand ooit zou moeten.
Elias’ Onvoorstelbare Kennis
“En jij?” vroeg Pieter uiteindelijk aan Elias. “Hoe weet jij dit allemaal? Wat ben jij… eigenlijk?”
Elias lachte zachtjes, een geluid vol melancholie. “Ik ben een geleerde. Een onderzoeker. Of misschien ben ik gewoon een man die te nieuwsgierig was en te veel antwoorden vond.”
Hij stond op en pakte een van de boeken op de tafel. Het was oud, met vergeelde pagina’s en een titel in een taal die Pieter niet herkende. “Ik heb decennia besteed aan het bestuderen van de poort, van de werelden die eraan verbonden zijn. Sommige noemen het magie, anderen wetenschap. Ik denk dat het iets daar tussenin is – wetten die we nog niet begrijpen.”
Hij bladerde door het boek en liet Pieter een tekening zien van een poort, bijna identiek aan wat Pieter eerder had gezien. “Dit is de balans,” zei Elias. “En dit is wat we proberen te beschermen.”
Pieter’s Rol
“Maar wat moet ik dan doen?” vroeg Pieter uiteindelijk. “Ik ben geen wetenschapper, geen magiër. Ik ben gewoon een postbode.”
Elias legde een hand op zijn schouder. “Dat dacht je, maar jouw rol is belangrijker dan je denkt. Jij bent een kanaal, Pieter. Jij brengt niet alleen pakketjes, je brengt intentie, energie. Je hebt het vermogen om verbindingen te maken tussen mensen en werelden, zelfs als je dat zelf niet doorhebt.”
Luna knikte. “De poort heeft jouw energie nodig. Jij bent stabiel, vastberaden, en verbonden met de wereld. Zonder jou zou het kistje niet reageren.”
Elias overhandigde Pieter een klein, glanzend object dat eruitzag als een sleutel, maar dan met een vloeibaar schijnsel erin. “Dit is jouw taak,” zei hij. “Je zult het kistje naar de kern van de poort moeten brengen en helpen de balans te herstellen. Maar weet dit: het zal niet zonder gevaar zijn. Er zijn krachten aan de andere kant die niet willen dat wij slagen.”
De Eerste Missie
Pieter voelde de sleutel in zijn hand trillen. Het was warm en leek bijna levend. Hij keek naar Luna en Elias. “En als ik faal?”
“Als je faalt,” zei Elias somber, “zal de poort breken, en zullen de werelden botsen. Chaos zal overheersen.”
Luna legde haar hand op zijn arm. “Maar we geloven in je, Pieter. Jij bent precies waar je moet zijn.”
Elias draaide zich om naar de tafel en begon met haastige bewegingen kaarten en diagrammen te verzamelen. “We hebben geen tijd te verliezen. De eerste stap is het openen van de poort. Daarna… zullen we zien wat ons te wachten staat.”
Pieter slikte, zijn hart bonzend in zijn borst. Hij was een eenvoudige postbode – of dat had hij altijd gedacht. Maar nu, met een gloeiende sleutel in zijn hand en de woorden van Elias in zijn oren, wist hij dat zijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn.
Teaser voor Deel 6: Door de Poort
Wat wacht Pieter aan de andere kant van de poort? Wat zijn de krachten die de balans bedreigen? En hoe ver zijn Elias en Luna bereid te gaan om alles te beschermen wat ze kennen?
Lees ook:
